‘Obi-Wan Kenobi’ واقعاً پایان را شکست

در اوبی وان کنوبی بزرگ‌ترین مشکل برنامه تلویزیونی وجود خودش بود، اما با این مشکل به طرز درخشانی برخورد کرد – تا پایان. با دیدن ایوان مک گرگور گریزلی که با دارث ویدر ترسناک در یک سریال اکشن و آرام از جنگ ستارگان بازی می کند، خوشحال شدم، اما در قسمت 6 پایانی همه چیز فقط از بین رفت

مشکل بزرگ اوبی وان کنوبی (نمایش) قبل از شروع آشکار بود: پایان پیش درآمدها به خوبی با شروع یک امید جدید مطابقت داشت، بنابراین مجموعه‌ای که بین فیلم‌ها اتفاق می‌افتد باید به تداومی که قبلاً کاملاً بسته‌شده است بپیوندد. می دانستیم که لوک، لیا، دارث ویدر و اوبی وان همگی زنده مانده اند. پسندیدن پیش درآمدهای زیادی، این دیزنی پلاس سری برای پر کردن یک خطای تداوم وجود داشت که فقط به این دلیل وجود داشت که سریال آن را ایجاد کرد.

و با این حال، نمایش از همان ابتدا با انتخاب‌های هوشمندانه‌ای همراه بود که علیرغم اینکه می‌دانستم چگونه نتیجه می‌گیرد، من را به راه انداخت، و مهم‌تر از آن، باعث شد به این فکر کنم که آیا واقعاً می‌دانم چگونه نتیجه می‌شود.

مرگ (ظاهری) Grand Inquisitor در اوایل یک پیچ هوشمندانه بود و به طرفداران می‌گفت که خیلی راحت فکر نکنند که می‌دانید اوضاع چطور پیش می‌رود. انتخاب هوشمندانه دیگری که سازندگان انجام دادند معرفی شخصیت های جدید و ساختن داستان درباره آنها بود. مطمئنا، ما می دانیم که اوبی وان و لوک و لیا به کجا می روند. اما در مورد Reva چطور؟ بازپرس بی رحم که توسط موسی اینگرام زنده شد، شخصیتی قانع کننده و غم انگیز بود. و بدون هیچ ارتباطی با تداومی که قبلا ایجاد شده بود، فضایی برای زندگی و شاید مردن او وجود دارد، اما مهمتر از همه برای زندگی و نفس کشیدن و بردن ما به سفر.

زیرا این قدرت واقعی داستان سرایی است. این در مورد مقصد نیست، و اینکه چه کسی زندگی می کند، چه کسی می میرد. این سفر است — آنها چه می آموزند؟ چگونه تغییر می کنند؟ ما می دانیم که اوبی وان نمی میرد، اما می توانیم او را تماشا کنیم زنده. ما می توانیم به این شخصیت محبوب و نمادین در یک ترن هوایی عاطفی بپیوندیم (در مبدل های وحشتناک). این چیز مورد علاقه من در مورد نمایش است، اینکه بن مردی شکسته و کتک خورده است، سایه ای از خود سابقش. بن کنوبی که در A New Hope ملاقات می کنیم، همان مردی نیست که در پیش درآمدها دیدیم و دیدن اینکه چرا ارزش این سریال است.

مشکل، متأسفانه، این است که نمایش به فرود نمی‌چسبد.

فقط یک استاد شر، دارت

قسمت 6 یک نبرد شمشیر نوری جالب بین اوبی وان تازه احیا شده و دارث ویدر به عنوان نیروی اولیه شیطان را به نمایش گذاشت (فکر می کنم جالب بود، نمی توانستم چیزی ببینم). اما وقتی امپراطور ظاهر شد، متوجه شدم که از فینال لذت نمی برم. در حالی که مارش امپریال در حال افزایش بود و دوربین از تاج و تخت باشکوه دارث ویدر عقب نشینی می کرد، تمام چیزی که می توانستم فکر کنم این بود که… پس چه؟

اوبی وان در یک سفر احساسی بود. نمی دانم چرا پایان خوشی داشت — کهکشان در دست یک رژیم ظالم است! اوضاع بدتر از همیشه است! اما حداقل او بوده است از طریق چیزی بود، و حالا با کسی که در ابتدا بود متفاوت بود. رشد و تغییر اغلب به عنوان قوس های شخصیتی ضروری در نظر گرفته می شود که نویسندگان و داستان نویسان باید در داستان های خود بگنجانند تا شخصیت ها را جذاب کنند. مسلماً، چگونگی تعریف تغییر قابل بحث است، اما آنچه واضح است این است که رشد و تغییر در داستان سرایی مهم هستند، زیرا رشد مسلماً شرط اساسی انسان است.

در همین حال، دارث ویدر تغییر نکرده است. در ابتدا او یک ظالم بی رحم بود و در پایان یک ظالم بی رحم. پس از تلاش بسیار برای رهایی از محدودیت‌های قرار گرفتن در زمان‌بندی جنگ ستارگان، نمایش ناگهان مجبور شد تداوم گسترده‌تری را مجدداً تأیید کند. در این سکانس‌های پایانی، بار دیگر میله‌های قفس تداوم نمایش بسته شد. اسباب‌بازی‌ها به جای درست خود بازگشته‌اند، حتی اگر وضوح دقیق مجموعه‌ای را که ما روی آن سرمایه‌گذاری کرده‌ایم تضعیف کند.

برای من، حضور امپراطور یک فرصت داستان سرایی از دست رفته را برجسته کرد. ظاهر لیام نیسون در نقش کوی گون جین وزن عاطفی داشت زیرا نماد اتصال مجدد اوبی وان به نیرو بود. اما ویدر تغییر نکرده بود، بنابراین نمایش امپراتور بی معنی است.

اما اگر امپراطور از ابتدا در نمایش حضور داشت چه می شد؟ چه می شد اگر ویدر و پالپاتین درگیر نوعی درگیری بودند، چیزی که نشان می داد هنوز امیدی برای ویدر وجود دارد؟ در مواجهه مجدد با اوبی وان، می‌توانستیم ببینیم که ویدر به پایین‌ترین نقطه خود فرو می‌رود و واقعاً مطیع شرارت امپراتور می‌شود. پالپاتین یک نقشه‌بردار چیره‌دست است – چه می‌شد اگر همه چیز نقشه‌ای برای شکستن ویدر به خواست او یک‌بار برای همیشه بود؟ یا نوعی توطئه سیاسی برای حمله به خانواده لیا، حاکمان الدران؟ ویدر به نوعی خط داستانی نیاز داشت. من اخیراً در مورد آن بحث کردم بسیاری از سریال های تلویزیونی این روزها بیش از حد نازک شده اند، اما اوبی وان کنوبی نمونه نادری از نمایشی است که می توانست با یک بوم گسترده تر اجرا شود — من نمی توانم باور کنم که این را در عصری می گویم که اکثر تلویزیون ها خیلی طولانی هستند، اما شاید اوبی وان کنوبی به قسمت های بیشتری نیاز داشت من مطمئناً با خوشحالی با یوان مک گرگور، با هیولای فیلم ترسناک دارث ویدر، با ریوا و با لیا (که در پایان نیز ناعادلانه نادیده گرفته شد، وقت می گذراندم، اما این داستان دیگری است).

اوبی وان کنوبی، نمایش، بسیار به توجیه وجود خود نزدیک شد. من قطعا از آن لذت بردم – و همانطور که همکارم مارک سرلز اشاره می کند، آن را از بین برد شاهکار نادری که در واقع اکثر طرفداران جنگ ستارگان را خشنود می کند.

اگر فقط فرود را میخکوب کرده بود.